آیا باید به رقص به عنوان ورزش یا هنر نمایشی یا هر دو نگاه کنیم؟ اگر هدف اصلی آموزش رقص، کسب جایزه و افتخار به جای سرگرمی تماشاگر است، آیا لازم است برخی از جنبه های نمایشی رقص را به عنوان یک ورزش دوباره تعریف کنیم؟ یا هنوز هم یک هنر نمایشی است؟ یا می تواند هر دو باشد؟
در این مجموعه، ما در مورد تفاوت بین ورزش و هنرهای نمایشی بحث خواهیم کرد تا چگونگی آماده سازی برای صنعت رقص رقابتی با آموزش رقص سنتی را درک کنیم.
ورزش چیست؟
ورزش به عنوان “فعالیتی شامل تلاش و مهارت بدنی که در آن یک فرد یا تیم برای سرگرمی با دیگری یا دیگران رقابت می کند” تعریف می شود. (واژه نامه های آکسفورد).
تفاوت بین ورزش و هنر نمایشی چیست؟
هنر نمایشی مستلزم این است که:
- فعالیت خلاقانه باشد.
- فعالیت برای تماشاگر اجرا شود.
- برای بیان یک حالت انجام گیرد.
- داستانی را روایت کند.
- دارای آغاز و پایان باشد.
ورزشی بودن نیاز به موارد زیر دارد:
- شامل اعمال فیزیکی است.
- شامل مهارت است.
- شامل یک مسابقه است.
- برای سرگرمی است.
یک هنر نمایشی باید شامل یک فعالیت خلاقانه برای تماشاگر باشد، در حالی که یک ورزش باید شامل فعالیت فیزیکی، مهارت و رقابتی باشد.
چه زمانی رقص یک هنر نمایشی است؟
اکنون که ما تفاوت ها و شباهت ها بین ورزش و هنرهای نمایشی را در سطح پایه درک کردیم، رقص در کدام دسته است و چه زمانی رقص محسوب میشود؟
رقص باید یک فعالیت خلاقانه باشد تا بتوان آن را در زمره هنرهای نمایشی قرار داد. همانطور که در بالا آموختیم، رقص به طور خاص به عنوان نوعی فعالیت خلاقانه در توصیف یک هنر نمایشی ذکر شده است. همچنین بر اساس تعریف رقص، حرکت ریتمیک با موسیقی، شامل فرآیند ایجاد حرکت، ریتم و گام ها است. بنابراین، هر رقصی را می توان با دلیل یک فعالیت خلاقانه دانست.
آیا هنوز آماده سازی رقص برای اجرا، یک هنر نمایشی محسوب می شود؟ در حالی که ممکن است مخاطب در حال تماشا در داخل استودیو یا صحنه ی تمرین باشد، اما هدف از تمرین, تکرار و توسعه رقص است تا ارائه رقص به مخاطب. پس یک رقص که در استودیو تمرین می شود هنوز نمی تواند یک هنر نمایشی تلقی شود، زیرا هنوز به مرحله اجرا نرسیده است.
آیا همه جنبه های رقص هنر نمایشی محسوب می شوند؟ اشکال مختلفی از رقص وجود دارد، از رقص اجتماعی گرفته تا باله کلاسیک کاملاً فنی. به طور کلی رقص اجتماعی دسته بنده ای از رقص است که دارای ایفا و زمینه اجتماعی است. پس بدون منظر نمایشی، بیشتر اشکال رقص از تعریف هنرهای نمایشی حذف میشوند. چون همه اشکال رقص، و همه مراحل، هنر نمایشی نیستند زیرا اجرا نمی شوند. رقصیدن دارای اصولی میباشد که بیشتر جنبه های آن از دید تماشاگران پنهان میباشد، و جزِ بخش نمایشی نمیتواند باشد.
رقص در یک مسابقه ممکن است فقط به داوران ارائه شود، یا ممکن است مخاطبانی ازعموم را که به عنوان تماشاگر حضور پیدا می کنند، شامل شود. با حضور تماشاگر، به نظر می رسد که نمایش رقص در تعریف هنر نمایشی متناسب است. بدون تماشاگر اینگونه نیست. اما آیا این رقص برای تماشاگر اجرا می شود یا برای داور؟ تماشاگر مورد نظر چه کسی است و آیا این مهم است؟
مخاطب گروهی از تماشاگران یا شنوندگان است، به ویژه در یک رویداد عمومی مانند کنسرت یا نمایش (فرهنگ لغت انگلیسی کولینز). پس هدف از مسابقه ارائه رقص به داوران است. اگر رقص برای لذت بردن تماشاگر اجرا نشود ، دیگر در تعریف هنر نمایشی نمی گنجد.
بنابراین در یک سطح بسیار ابتدایی ، می توانیم بگوییم که، رقص یک هنر نمایشی است وقتی که برای لذت بردن تماشاگر، بدون هیچ عنصر رقابتی یا داوری ، اجرا می شود.
