تاریخ رقص برمیگردد به تاریخ بشریت. مردم همیشه رقصیده اند. هر جامعه ای رقص های خاص خود را دارد. عکس هایی روی سفال و سنگ وجود دارند که رقص های مربوط به چندین هزار سال پیش در مصر و یونان را نشان می دهد. “ساکس” رقص های اولیه را به “رقص های بدون تصویر” و “رقص های تصویری” تقسیم می کند. منظور او از “رقص های بدون تصویر” ، رقص هایی است که شکل خاصی ندارند، بلکه هدف این است که رقصندگان را در حالت خوشی ترسیم کنیم. در این حالت، رقصنده (ها) به نظر می رسد در یک حالت خلسه وارد شده اند. و اغلب به نظر می رسند که (توسط جامعه آنها) “تحت الشعاع ارواح” هستند. این رقص ها در موارد خاصی انجام می شود: ازدواج ، جنگ ، قحطی ، بیماری یا مرگ و غیره. آنها در همه جوامع اولیه (“بدوی”) یافت می شوند.
به گفته ساکس ، “رقص های تصویری” با دنیای خارج رقصنده ارتباط دارد. با تقلید از حیوان یا اشیاء، رقصنده معتقد است که می تواند قدرتی را تصرف کند و از آن بهره ببرد. رقصیدن با تقلید از حیواناتی که شکار می شود بدین معنی است که با آنها یکی شوند. تقلید از عمل جنسی رسیدن به باروری است. این نوع تفکر در پشت رقص تصویری است. ساکس خاطرنشان می کند که جوامع از این دست، واقعاً ارتباط بین علت و معلول را نمی فهمند. آنها واقعاً معتقدند که رقص های تصویری کار ساز هستند. نوع رقصی که در رقص های تصویری استفاده می شود, تقلید است.
تاریخچه رقص
در زمان های اخیر، اولین مدرسه رقص که در مورد آن می شناسیم در سال ۱۶۶۱ در پاریس افتتاح شد. که فقط مردان تا سال ۱۶۸۱ پذیرفته می شدند. بعد از سال ۱۶۸۱ ، زنان نیز پذیرفته شدند. رقص های سالنی اشکال رقص مدرن هستند. رقص های سالنی مانند والس که توسط زوج ها انجام می شود.
تا قرن بیستم، بیشتر رقص های سالنی بصورت رقص دنباله دار بودند. نحوه حرکت مردم در شکل گیری مجموعه برنامه ریزی شده بود. این شکل گیریها معمولاً بصورت خطی یا مربعی بودند. همه هم زمان حرکت میکردند و هم زمان تمام میکردند. موسیقی برای همان زمان مشخصی پخش می شد، و سپس متوقف می شد. پس از اختراع والس، حدود سال ۱۸۰۰، سبک دیگری از رقص شکل گرفت. در والس, و رقص های بعدی، افراد دو نفره می رقصیدند، اما آنها به طور جداگانه نیز میرقصیدند. رقصنده ها در صف نمی رقصیدند، اما مطابق میل خود (خلاف عقربه های ساعت) به دور اتاق حرکت می کردند. اغلب، شاهد ظهور سبک های جدید رقص هستیم. برخی از افراد به طور فردی, جداگانه، و هر طور که دوست دارند، می رقصند. رقص خیابانی نیز همینگونه است. البته همه این نوع رقص ها موسیقی دارند.
همزمان ، در سراسر جهان رقص های سنتی بسیاری وجود دارد. برخی از آنها صدها سال است که رواج دارند. ما آنها را رقص فولکلوریک می نامیم.
آمدن فیلم ها و دی وی دی های موسیقی محبوب باعث شد تا نوعی رقصنده که پیش از این در برخی نمایش های صحنه ای دیده می شد خلق شود. یک رقصنده پشتیبان (یا رقصنده پس زمینه) بازیگری است که با یک موسیقی زنده یا با یک موزیک ویدیو بهمراه یا پشت رقصنده های اصلی می رقصد.
برنامه ریزی یک رقص “رقص آرایی” نامیده می شود که توسط یک طراح رقص انجام می شود. غالباً رقص آرایی با موسیقی همراه است و با سبک خاصی متناسب می شود. رقص ها ممکن است با جزئیات برنامه ریزی شوند، یا ممکن است هر چیزی که رقصنده ها دوست دارند انجام دهند. با این حال، بیشتر رقص ها از برخی از سبک و الگوی کلی پیروی می کنند. یک سبک رقص دونفره (زوج) است، که در آن (معمولاً) یک زن و مرد با هم می رقصند. رقص های دیگر برای ساختن آن نیاز به یک گروه دارد، گروهی از افراد در کنار هم.
